We zitten meer dan ooit binnen en lijken vooral aan te staan. De eigen ruimte is voor sommigen gereduceerd tot een absoluut minimum. We worden stevig geconfronteerd met onszelf en hoe we hiermee omgaan. Hoe gaan we met deze crisis om? Zijn we niet gewend om veerkrachtig te zijn en om te overleven?

Corona legt scherp en duidelijk een vergrootglas neer. We zien ineens heel duidelijk hoe we met onze partners communiceren, hoe we vergaderen op het werk en hoe het zorgsysteem werkt. Maar wat laat het vergrootglas zien over stress -en angstreductie en over hoe we hier mee om gaan?

Nog geen 10 dagen geleden gaf onderzoek (Bron: arbeidsmonitor TNO) aan dat de ervaren stresslevels leken mee te vallen. Werknemers gaven aan wat moeite te hebben met de concentratie.
Ook de combinatie van werk -en privé bleek een uitdaging. Maar zo werd aangegeven: we kunnen daar vrij goed mee om gaan. Het is niet heel erg. En daar is het vergrootglas. Als we daardoor kijken zou dit wel eens scherp en duidelijk kunnen laten zien wat we doen. Is dit de manier waarop we met ervaren stress omgaan? We ervaren concentratieproblemen. Maar dat is niet heel erg. En ja, ook niet vreemd gezien de situatie. Accepteren we daar dat concentratieproblemen het nieuwe normaal zijn. Een logisch gevolg van…..?

Wat weten we over het effect van langdurige stress op ons concentratievermogen. Concentratie verslechtert door een teveel. Een teveel aan prikkels, een teveel aan altijd maar aan staan met als logisch gevolg een teveel aan het stresshormoon cortisol. En ja, dat goedje zit letterlijk tussen je oren. En kan de hypocampus, het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het verwerken van informatie, beschadigen. Als het lang duurt ook heel ernstig. Dit is dus wat er gebeurt als je concentratievermogen afneemt als gevolg van stress.

Als we merken dat de concentratie afneemt zijn we gewend dit als normaal of niet heel erg te labellen. We schrikken even van de nieuw ontstane situatie, pakken dit positief op en zetten de schouders eronder. Zie hier opnieuw het vergrootglas. Want dit is wat we gewend zijn. Dit is kennelijk ons patroon in tijden van stress. We denken dat we regie nemen door niet te reageren en gewoon door te gaan.

Het laatste nieuws. Bam! Een bericht in het AD geeft aan dat het stressniveau met bijna 40 procent is toegenomen (Bron: NCPSB). Bij een structurele toename van stress ligt een burn-out op de loer. Signaal! Hoeveel weken nog naar een serieuze burnout? En ja, als we zo doorgaan vrees ik dat we opnieuw een stijging van burnout in Nederland te pakken hebben.

Mijn oproep aan iedereen:
Kijk eens in het vergrootglas dat Corona over ons heen legt. Hoe is het met jouw concentratievermogen? Sta je toevallig ook nog wel eens uit? Ja, ook mobiel? Ga je gewoon door of besluit je het nu anders te gaan doen? Van weten naar willen en straks ook de stap naar kunnen en doen? Neem de regie en werk preventief!

Alvast één praktische tip: Spreek met jezelf een tijdstip af ruim voordat je gaat slapen waarop je de mobiel niet meer gebruikt. Soms lijken de makkelijkste dingen toch best lastig. Of niet?